معنی پایتخت نپال

حل جدول

پایتخت نپال

کاتماندو

پایتخت کشور نپال

کاتماندو

نپال

کشور اورست

سرزمین اورست

بام نپال

قله اورست

مرکز نپال

کاتماندو

رودی در نپال

سونکوسی

لغت نامه دهخدا

نپال

نپال. [ن ِ] (اِخ) کشوری است در قاره ٔ آسیا، در دامنه ٔ جنوبی سلسله جبال هیمالیا و در فاصله ٔ مرزی چین و هندوستان واقع و محدوداست از طرف شمال به تبت و از مشرق و جنوب و مغرب به هندوستان، دره های حاصل خیز هیمالیا در این کشور واقعاست. منابع طبیعی نپال گذشته از جنگل های فراوان، معادن فلزات و سنگ کوارتز است و صادرات عمده ٔ آن برنج و غلات و چای و محصولات دامی و گندم، واردات آن انواع پارچه و شکر و نمک و مصنوعات فلزی است. مملکت نپال 140 کیلومتر مربع وسعت و 9388000 نفر جمعیت دارد. مردم آن آئین بودائی دارند، حکومت آن مشروطه ٔ سلطنتی و واحد پولش روپیه ٔ نپالی است. قرن ها دروازه های این خطه به روی جهان خارج بسته بود و مردم نپال رابطه و تماسی با ملت های دیگر نداشتند، اما در قرن اخیر با ایجاد خطوط هوائی و زمینی، مردم این مملکت از طریق هندوستان با ممالک دیگر آشنا شدند. کشور نپال بطور طبیعی به چندین ناحیه ٔ کوهستانی و طوایف بومی منقسم است. حکومت این سرزمین در سالهای گذشته در دست قبایل و طوایف متنفذ بود و به سال 1951 م. حکومت مرکزی در آنجاقدرت یافت و به سال 1959 نپال صاحب قانون اساسی و بر طبق آن دارای حکومت مشروطه ٔ سلطنتی و مجلس قانونگذاری شد. (از لاروس) (کتاب سال کیهان شماره ٔ 1 و 2).

پایتخت

پایتخت. [ت َ] (اِ مرکب) پاتخت. شهری که پادشاه در آن سکونت دارد و بعربی دارالسلطنه گویند. (غیاث اللغات). قُطب. حاکم نشین. کرسی. کرسی مملکتی.دارالملک. پادشائی. حضرت. واسطه. قاعده (تبریز قاعده آذربیجان است). قاعده ٔ ملک. عاصمه. قصبه. مستقر. مقر. مستقر ملک. نشست. نشست گاه. تختگاه. ام البلاد. سریر. سریرگاه. دارالاماره. دارالمملکه. دار مملکت: ثم عبدالعزیزبن موسی بن نصیر و سریره اشبیله. ثم ایوب بن حبیب اللحمی و سریره قرطبه. (نفخ الطیب ج 1 ص 140).